به گزارش سپیدار خبر از کسپین – بهرام سبزی – کودکان آب بازی آنهم کنار دریا و ساحل را دوست دارند. دوست دارن کنار دریا بدوند، شادی کنند و پدر و مادر نیز از دیدن این صحنه ها لذت ببرند و با شور و شعف خاصی شیطنت‌های فرزندشان را دنبال کنند و گاهی هم اگر شده دنبال فرزند خود بدوند و بیخیال سختی‌های دنیا شوند و گویی آن لحظه، همه ی دنیا یعنی خوشحالی فرزند. فرقی هم ندارد چه دین و مذهبی داشته باشی چرا که انس و الفت پدری و مادری دین و مذهب نمی شناسد.

و یک جایی هم در گوشه ای از این دنیا پدری برای خوشبختی و تضمین آینده فرزندش بهمراه خانواده به دریا می‌زند اما نه برای خوش گذرانی و تفریح بلکه برای فرار از دشمنی که جهل سراسر وجودش را گرفته است. البته شاید پدر و مادر زمان پوشاندن لباس به فرزند با این بهانه که برای آب بازی کردن به دریا می‌روند وی را متقاعد کرده اند اما این آب بازی جهانی را غرق بغض کرد و کاری را که بمب و موشک نتوانسته اند بکند کودکی با آب بازی خود انجام داد تا تلنگری به جهان و علی الخصوص مسلمانیمان بزند.

نمی دانم آنهایی که تصویر این کودک معصوم را می‌بینند با کدام استدلالشان این را توجیح می‌کنند و به کدام بهانه متوسل می‌شوند؟ آیا این کودک دنبال بمب هسته ای بود ؟ آیا این کودک سردسته باندی بود؟ آیا این کودک ناقض حقوق بشر بود؟

راستی آنهایی که فریاد حقوق بشرشان گوش فلک را کر کرده بود کجا هستند؟ سازمان ملل را چه شده؟ دبیر کل بیاید طبق معمول اظهار تاسف بکند !!!!!

کودکی که شاید هنگام مرگش با ان لفظ کودکانه بگوید (بعد از مرگم همه چیز را به خدا می‌گویم) طفل معصومی که غرق دنیای کودکانه بود به یکباره غرق در دریا شد. فرزندی که باید در کنار دریا بازی می‌کرد اسیر بازی سیاسی و جنگ دیگران شد.

و چه بسیارند اینگونه کودکانی که در بازی سیاسی و در جنگ های سیاسیون بی هیچ بهانه ای پرپر می‌شوند و این برادر کشی ها همچنان ادامه دارد و عده ای جاهل آلت دست کسانی شده اند که دقیقا اسلام را هدف گرفته اند.

/انتهای خبر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: